Παπαδάκης

Επώνυμο Κρητικών αγωνιστών. 1. Αδάμ. Αγωνιστής από το Ρέθυμνο. Πολέμησε στην επανάσταση του 1866-69. Βρισκόταν στο Αρκάδι κατά την πολιορκία του. Κατόρθωσε να βγει από το μοναστήρι δυο φορές για να ζητήσει βοήθεια και σώθηκε επίσης από το ολοκαύτωμά του. 2. Αναγνώστης. Οπλαρχηγός και πληρεξούσιος Σφακίων στην επανάσταση του 1866-69. Τον Ιούνιο του 1867 αιχμαλωτίστηκε. Ο μεγάλος βεζύρης Αλή πασάς τον απελευθέρωσε με την εντολή να διαβιβάσει στους συμπατριώτες του ότι η Υψηλή Πύλη είναι έτοιμη για κάθε παραχώρηση στο νησί, εκτός από την ένωση με την Ελλάδα. Πολέμησε και στην επανάσταση του 1878. 3. Αντώνιος (1810 – 1878). Όταν άρχισε η Επανάσταση, μαζί με τους τρεις αδελφούς του αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους στο Λασίθι και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, απ’ όπου, αφού δραπέτευσε με τη βοήθεια μερικών χριστιανών, έφτασε στην Οδησσό. Εκεί τον πήρε υπό την προστασία του ο Αλ. Στούρτζας, και μάλιστα τον έστειλε και στη γεωργική σχολή της περιοχής για να συμπληρώσει τη μόρφωσή του. Μετά το τέλος των σπουδών του διορίστηκε διευθυντής στα κτήματα που είχε ο Στούρτζας στη Βεσσαραβία. Το 1848, έχοντας αποκτήσει τεράστια περιουσία, εγκατέλειψε τη Βεσσαραβία και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Κατά την κρητική επανάσταση του 1866-69 διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής των Κρητικών και διέθεσε μεγάλα ποσά για τον Αγώνα. Με διαθήκη άφησε επίσης όλη του την περιουσία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. 4. Γεώργιος ή Ξέπαπας. Πρόκριτος. Καταγόταν από το Τζιτζιφέ της Κρήτης. Όταν άρχισε η Επανάσταση, βρισκόταν στα Χανιά αλλά με τη βοήθεια του Τουρκοκρητικού Κασίμ αγά κατόρθωσε να γλιτώσει από τον θάνατο και να φτάσει στα Σφακιά, όπου εργάστηκε επίπονα για την οργάνωση του Αγώνα. Στάλθηκε από την καγκελαρία στην Ύδρα για να προμηθευτεί πολεμοφόδια και, μαζί με τους Αντωνιάδη, Μπελιβανάκη και Παρδαλάκη, αντιπροσώπευσε την Κρήτη στη B’ Εθνοσυνέλευση του Άστρους. Όταν γύρισε στην Κρήτη, πήρε μέρος, επικεφαλής σώματος Αποκορωνιωτών, στην εκστρατεία του Σελίνου και στις επιθέσεις κατά των Χανίων. Σκοτώθηκε ενώ αγωνιζόταν γενναία μπροστά στο φρούριο της Γραμβούσης, στις 12 Δεκεμβρίου του 1823. 5. Εμμανουήλ. Αγωνιστής από το χωριό Aξό. Όταν άρχισε η κρητική επανάσταση του 1841, εγκατέλειψε το Ναύπλιο, όπου ήταν δάσκαλος, και πήγε στην Κρήτη για να αγωνιστεί στο πλευρό των συμπατριωτών του. 6. Ιωάννης. Καθηγητής και πρύτανης στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Ήταν γιος του Ξέπαπα. Τον Οκτώβριο του 1867 κατέβηκε στην Κρήτη ως μέλος επιτροπής η οποία είχε σταλεί για να ενθαρρύνει τους αγωνιστές και έμεινε εκεί ως το τέλος του Αγώνα (1869). 7. Ιωάννης. Κρητικός οπλαρχηγός του 1821, γνωστός και με την επωνυμία Παπαδογιάννης. Καταγόταν από το χωριό Πελεκάνο. Διακρίθηκε κυρίως στις επιχειρήσεις του Σελίνου. 8. Ιωσήφ. Οπλαρχηγός στην Επανάσταση του 1821. Μέλος της καγκελαρίας των Σφακίων, πρόσφερε πολλά στον Αγώνα. Πολέμησε και στην επανάσταση του 1841. 9. Νικόλαος (1870 – 1941). Λόγιος και αγωνιστής. Πήρε μέρος στην κρητική επανάσταση του 1896-97 και εξελέγη πληρεξούσιος της Σητείας. Μετά το τέλος του Αγώνα οργάνωσε το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης. Έγραψε επίσης διάφορες ιστορικές και αρχαιολογικές μελέτες. 10. Παντελής. Οπλαρχηγός. Διετέλεσε υπαρχηγός του ανατολικού τμήματος των Σφακίών στην επανάσταση του 1866. Τραυματίστηκε κοντά στο χωριό Καΐνα τον Δεκέμβριο του 1867, σε μάχη εναντίον των Τούρκων, και πέθανε από το τραύμα του. 11. παπα–Ιωάννης. Κρητικός κληρικός και αγωνιστής του 1821. Πήρε μέρος στις επαναστατικές συνελεύσεις ως πληρεξούσιος των Σφακίων, καθώς και σε πολλές μάχες, στις οποίες διακρίθηκε για την ανδρεία του. 12. Πέτρος. Κρητικός οπλαρχηγός του 1821. Διακρίθηκε για την ανδρεία του στις μάχες που έγιναν μπροστά στο Ρέθυμνο και κοντά στα Aκόνια. Έφτασε ως το βαθμό του τετρακοσίαρχου. 13. Στυλιανός-Μιχαήλ. Κρητικός αγωνιστής και πολιτικός. Καταγόταν από το Βραχάσι. Το 1865, εξαιτίας των πατριωτικών του φρονημάτων, εξορίστηκε από του Τούρκους, αλλά, όταν κηρύχτηκε η επανάσταση του 1866, ξαναγύρισε στο νησί και έγινε οπλαρχηγός και πληρεξούσιος της επαρχίας του. Τον Μάιο του 1868 στάλθηκε μαζί με άλλους στην Αθήνα, από τη Συνέλευση των Κρητών, για να παρακαθήσει στη Βουλή ως βουλευτής της Κρήτης. Όπως είναι γνωστό, οι βουλευτές αυτοί εμποδίστηκαν από την ελληνική κυβέρνηση να αναλάβουν τα καθήκοντά τους, από φόβο μήπως δυσαρεστηθούν οι Τούρκοι. Ο Π. πολέμησε και στην επανάσταση του 1878. Μετά το τέλος της διορίστηκε καθηγητής στο Βαρβάκειον Λύκειο της Αθήνας και στη συνέχεια στο Αβερώφειο γυμνάσιο της Αλεξάνδρειας (Αίγυπτος). Την περίοδο της αυτονομίας διετέλεσε σύμβουλος στην Κρήτη. Έγραψε τα Απομνημονεύματα της εν Κρήτη επαναστάσεως του 1866 και, όταν ήταν στην Αλεξάνδρεια, ίδρυσε την εφημερίδα Ομόνοια, που συγχωνεύτηκε αργότερα με τον Ταχυδρόμο. 14. Φραγκιός. Οπλαρχηγός. Καταγόταν από την Ιεράπετρα της Κρήτης. Όταν κηρύχθηκε επανάσταση στο νησί, πήρε μέρος στις επιχειρήσεις του Λασιθίου και της Σπιναλόγκα, όπου και διακρίθηκε για την ανδρεία του. 15. Χαρίλαος. Γιατρός και αγωνιστής από τη Μεσσαρά. Πήρε μέρος στις επαναστάσεις του 1866-69, 1878 και 1888. Διετέλεσε μέλος της κεντρικής επιτροπής των Κρητών της Αθήνας από το 1878.